1

ՆԶՈՎԱՆՔ, տե՛ս Նզովք։
ՆԶՈՎԵԼ, եցի 1. (եկեղ.) Отлучать, отлучить от церкви. 2. Клясть, проклинать, проклясть.
ՆԶՈՎՅԱԼ 1. ա. Проклятый, окаянный. ◊ Նզովյալ լինի՝ լինես будь проклят.
ՆԶՈՎՎԵԼ, վվեց 1. Проклинаться. 2. Отлучаться, быть отлучённым от церкви.
ՆԶՈՎՔ, ի 1. (եկեղ.) Анафема, отлучение от церкви. 2. Проклятие. ◊ Նզովք անել՝ կարդալ проклясть; предавать, предать анафеме. Նզովից արմատ проклятое отродье, семя.

2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
ILE ILI ILL LUC LUD LUM LUN LUP LUR LUT CEL CEN CER BOD BOL BOM BON BOO BOR BOS BOT BOU BOV BOW BOX
ՀԵԲ ՀԵԴ ՀԵԼ ՀԵԾ ՀԵՂ ՀԵՄ ՀԵՅ ՀԵՆ ՀԵՇ ՀԵՊ ՀԵՌ ՀԵՍ ՀԵՎ ՀԵՏ ՀԵՐ ՀԵՔ ՆԱԳ ՆԱԴ ՆԱԼ ՆԱԽ ՆԱՀ ՆԱՄ ՆԱՆ